Daar komt de bruid…

nee niet ik, bij mij was het trouwen een gevalletje van eens maar nooit weer. Maar Alicia denkt daar nu nog heel anders over. Ieder jaar wordt er een meisje verkozen als pinksterbruidje. De afgelopen dagen was de spanning al af te lezen van haar gezicht, wie o wie wordt het dit jaar.

Met een enorme glimlach kwam ze uit school: Zij is de bruid dit jaar. dus mag nog even in snel tempo een nieuwe jurk voor haar maken, haar ‘doorsnee’ witte pinksterkleren waren nu niet meer goed genoeg. Vanmiddag alle kasten op de kop gezet naar witte stof, wit lint, wit kant, etc etc  en dat alles ligt nu op een hoop te wachten tot het (weer) een feliz wordt. (zat eerst aan een Willemientje te denken, maar dat wordt me veel te wit voor haar om hem dan nog vaker te dragen (wit staat haar zo aan het begin van de zomer niet super goed). De Feliz maak ik net als de vorige keer gewoon los van het shortje, zodat ze hem later weer als onderjurk kan dragen onder andere jurken en shortjes).

Het pinksterfeest wordt dit jaar een weekje later gevierd, dus vanaf dinsdag ga ik er vol tegenaan zodat ze vrijdag kan stralen.

Het was deze week sowieso een erg spannende week voor haar, want woensdag had ze haar eerste echte toneelpresentatie, ze moest een oud lief omaatje spelen die stond te popelen haar verhalen te vertellen, maar kreeg niet echt de gelegenheid dit te doen. Totdat ze voor de plaatselijke schurk een passende straf bedachten, luisteren naar het lieve kleine omaatje d’r oneindige verhalen.